بررسی اثر سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی (Lactobacillus casei) بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیمهای گوارشی ماهی شیربت (Barbus grypus)

زمینه مطالعه: باکتری‌های اسید لاکتیک، متداول‌ترین نوع باکتری‌هایی هستند که به عنوان پروبیوتیک در آبزی‌پروری استفاده می‌شوند. هدف: در این مطالعه اثرات سطوح مختلف باکتری پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس کازئی بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیم‌های گوارشی بچه ماهیان شیربت ارزیابی شد. روش کار: تعداد 480 قطعه بچه ماهی شیربت  با وزن حدود 40 گرم به چهار تیمار (در سه تکرار) به صورت تصادفی تقسیم گردیدند. تیمار A، B و C به ترتیب  با جیره غذایی حاوی، ۱-CFU g  106×5 ، ۱-CFU g  107×5 ،۱-CFU g  108×5 به مدت 60 روز غذادهی شدند. گروه شاهد با جیره فاقد باکتری تغذیه گردید. پس از اتمام دوره، تیمارها به مدت 15 روز با غذای فاقد پروبیوتیک غذادهی گردیدند. شاخص‌های رشد و آنزیم‌های گوارشی در روزهای صفر، 30، 60، 75 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: ضریب رشد ویژه، میزان رشد روزانه و میزان رشد نسبی، در غلظت B پس از 30 روز از شروع آزمایش، بهبود قابل توجهی پیدا کردند که با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشت (0.05). فعالیت آنزیم کیموترپسین در تیمار B پس از 30 روز و همچنین فعالیت آنزیم تریپسین در تیمار C پس از 30 و 60 روز، افزایش معنی‌داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد (0.05>p). در بقیه مراحل نمونه‌گیری و سایر آنزیم‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نگردید (0.05>p). نتیجه‌گیری‌نهایی: نتایج نشان داد که میزان 107× 5 کلنی در گرم پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی در هر گرم خوراک برای دوره 30 روزه و میزان 108×5 کلنی در گرم آن برای دوره 60 روزه پرورش بهترین غلظت  محسوب می‌شوند.